ارتباط غلظت رسیستین سرم با فشار خون، مقاومت انسولینی، نیم رخ چربی، تعداد گلبول های سفید و عملکرد قلبی تنفسی در مردان چاق و لاغر

سابقه و هدف: آدیپوسایتوکینِ رسیستین یک میانجی التهابی و زیست شاخص بیماری های متابولیکی و قلبی عروقی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط غلظت رسیستین سرم با فشار خون، مقاومت انسولینی، نیم رخ چربی، تعداد گلبول‌های سفید و عملکرد قلبی تنفسی در مردان چاق و لاغر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 38 مرد چاق و لاغر به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی، نمونه های خون جمع آوری شده و ویژگی های عمومی آزمودنی ها اندازه گیری شد. نتایج: غلظت رسیستین سرم در مردان چاق بیشتر از مردان لاغر بود (01/0>P) و فقط در مردان چاق با شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) همبستگی مستقیم داشت (002/0=P، 40/0=r). سطوح رسیستین با فشار خون سیستولیک (چاق: 008/0=P، 34/0=r، لاغر: 004/0=P، 31/0=r) و تعداد گلبول های سفید (چاق: 001/0=P، 19/0=r، لاغر: 004/0=P، 15/0=r) همبستگی مثبت و با شاخص عملکرد قلبی تنفسی (VO2max) همبستگی منفی داشت (چاق: 003/0=P، 41/0-=r، لاغر: 005/0=P، 36/0-=r). رابطه معنی داری بین سطوح رسیستین سرم با نیم رخ لیپیدی و فشار خون دیاستولیک در مردان چاق و لاغر مشاهده نشد. در مردان لاغر فقط VO2max (005/0=P) و در مردان چاق HOMA-IR و VO2max (به ترتیب: 002/0=P و 009/0=P) سطوح رسیستین را پیش بینی می کردند. نتیجه گیری: مردان چاق از سطوح رسیستین بالاتری نسبت به مردان لاغر برخوردارند و این با مقاومت انسولینی بیشتر در این افراد همراه است. به نظر می رسد که مقاومت انسولینی و عملکرد قلبی تنفسی می توانند سطوح رسیستین را پیش بینی کنند.